Jij & ik en onze culturele communicatie verschillen
Verschillen in communicatie tussen bijvoorbeeld de Indonesische en Nederlandse cultuur kunnen voor een obstakel zorgen. Wat is wel gepast en wat niet? Waarom communiceren Nederlanders op een bepaalde manier? Waarom Indonesiërs? Welke normen en waarden zijn belangrijk in beide culturen? Welke niet?
Om deze culturele communicatie verschillen te ontdekken, moet je verder kijken dan je neus lang is. Vaak zijn de echte belangrijke verschillen niet zichtbaar.
De volgende dingen zijn vaak direct waarneembaar, door alleen al om je heen te kijken:
- Kenmerken zoals, huidskleur, haar kleur en de kleur van de ogen.
- De taal die mensen spreken
- Soort voedsel dat ze eten
- Kledingstijl van mensen
- In wat voor een auto ze rijden
- Welke make-up gedragen wordt
- Het merk van hun smartphone/mobiele telefoon
- Of mensen in een flat of villa wonen
Zaken die niet direct te zien zijn:
- Verbale communicatie: het gebruik van veel of weinig woorden
- Wordt er gebruikt gemaakt van directe of indirecte communicatie
- Manieren van beleefdheid
- De manier hoe iemand een ander begroet
- Hoe er respect getoond wordt naar mensen
- Hoe vaak iemand gaat winkelen
- Hoe veel maaltijden hij of zij per dag eet
- Welk geloof iemand heeft
- Hoe veel talen iemand spreekt
- Normen en waarden
Ben dus niet bang dat het aan jou ligt als iemand uit een andere cultuur heel anders reageert dan jij verwacht. Vraag jezelf eerst af waar het aan kan liggen. Vaak heeft het te maken met verschillen in cultuur en dus verschillen in communicatie. De afgelopen jaren ben ik mijzelf hier wel bewuster van geworden als ik kijk naar mijn twee families. Als klein kind snapte ik bepaalde dingen niet of voelde ik mij aangevallen. Zoals het feit dat ik mijn vader niet bij zijn naam mag noemen van oma Kroepoek. Toen zij mij hier op aansprak, was ik onder de indruk en schaamde ik me, want bij mijn Nederlandse oma zou dit wel kunnen. Het is een vorm van respect tonen in Indonesië.
Net zoals het feit dat ik het irritant vind als mijn Indische oma niet direct vraagt wat ik voor haar moet doen of halen. Dankzij mijn blog ben ik erachter gekomen dat dit te maken heeft met gezichtsverlies. Indonesiërs zijn bang voor gezichtsverlies als zij iemand openlijk direct iets vragen of confronteren.
Heb jij wel eens een situatie meegemaakt waarin culturele communicatie verschillen een rol spelen? Let me know!
- Nona Bo
Om deze culturele communicatie verschillen te ontdekken, moet je verder kijken dan je neus lang is. Vaak zijn de echte belangrijke verschillen niet zichtbaar.
De volgende dingen zijn vaak direct waarneembaar, door alleen al om je heen te kijken:
- Kenmerken zoals, huidskleur, haar kleur en de kleur van de ogen.
- De taal die mensen spreken
- Soort voedsel dat ze eten
- Kledingstijl van mensen
- In wat voor een auto ze rijden
- Welke make-up gedragen wordt
- Het merk van hun smartphone/mobiele telefoon
- Of mensen in een flat of villa wonen
Zaken die niet direct te zien zijn:
- Verbale communicatie: het gebruik van veel of weinig woorden
- Wordt er gebruikt gemaakt van directe of indirecte communicatie
- Manieren van beleefdheid
- De manier hoe iemand een ander begroet
- Hoe er respect getoond wordt naar mensen
- Hoe vaak iemand gaat winkelen
- Hoe veel maaltijden hij of zij per dag eet
- Welk geloof iemand heeft
- Hoe veel talen iemand spreekt
- Normen en waarden
Ben dus niet bang dat het aan jou ligt als iemand uit een andere cultuur heel anders reageert dan jij verwacht. Vraag jezelf eerst af waar het aan kan liggen. Vaak heeft het te maken met verschillen in cultuur en dus verschillen in communicatie. De afgelopen jaren ben ik mijzelf hier wel bewuster van geworden als ik kijk naar mijn twee families. Als klein kind snapte ik bepaalde dingen niet of voelde ik mij aangevallen. Zoals het feit dat ik mijn vader niet bij zijn naam mag noemen van oma Kroepoek. Toen zij mij hier op aansprak, was ik onder de indruk en schaamde ik me, want bij mijn Nederlandse oma zou dit wel kunnen. Het is een vorm van respect tonen in Indonesië.
Net zoals het feit dat ik het irritant vind als mijn Indische oma niet direct vraagt wat ik voor haar moet doen of halen. Dankzij mijn blog ben ik erachter gekomen dat dit te maken heeft met gezichtsverlies. Indonesiërs zijn bang voor gezichtsverlies als zij iemand openlijk direct iets vragen of confronteren.
Heb jij wel eens een situatie meegemaakt waarin culturele communicatie verschillen een rol spelen? Let me know!
- Nona Bo
Labels:
communicatie,
cultuur,
indonesië,
Nederlanders,
obstakel,
verschillen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten